[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Natura Buddy
T E K S T
Streszczenie:
Natura buddy jest najwyższym potencjałem, który nosi w sobie każdy z nas. Budda
przekazał swoje nauki po to, żebyśmy mogli ją w sobie odkryć.
To, czym naprawdę jesteśmy, to natura buddy, potencjał najwyższej radości. Natura buddy jest
najgłębszą istotą każdego z nas, jest „sercem doskonale przebudzonych”. Posiadają ją wszystkie
czujące istoty, w tym zwierzęta. Ten potencjał nie jest ograniczony przez czas ani przestrzeń,
jest wszechobecny.
Dlaczego więc nie przeżywamy tego potencjału, a zamiast tego doświadczamy takich stanów,
jak narodziny, choroby, starość i śmierć, które ciągle od nowa stają się przyczyną cierpienia?
Możemy wyobrazić sobie, że natura buddy jest jak słońce, które świeci również w pochmurne
dni, chociaż tego nie widać – właśnie z powodu chmur na niebie. To dlatego nie możemy
się cieszyć ciepłem i światłem słońca. W ten sam sposób nie doświadczamy otwartej
nieograniczoności umysłu, a zamiast tego mamy „pochmurny” pogląd na świat.
Zasłony przesłaniające naszą naturę buddy biorą się z podstawowej niewiedzy: od „nie mającego
początku czasu” nasz umysł jest jak oko. Widzi wyraźnie i rozumie wszystko na zewnątrz,
nie potrafi jednak zobaczyć samego siebie. Przestrzeń umysłu – to, co on postrzega – nazywa
„ja” lub „ego”, a to, co jest postrzegane – zewnętrzny świat – określone zostaje jako „ty”,
„inni” lub ogólnie to, co nie jest mną, a więc jest inne.
Wszystkie nasze problemy mają swe źródło w tym dualistycznym podziale. Wiążą się z trzema
rodzajami reagowania na zjawiska: lgnięciem, odpychaniem oraz obojętnością, lub też, mówiąc
inaczej – pożądaniem, nienawiścią i głupotą. Te emocje przesłaniają nam rzeczywistość
i wpływają na nasze działania, wykonywane ciałem, mową i umysłem; to właśnie jako rezultat
tych działań gromadzimy wrażenia, karmę. Potem nasze karmiczne tendencje oddziałują
z kolei na nasz sposób przeżywania świata.
Gdybyśmy jednak przestali utożsamiać się z naszym ego, które jest wytworem tego
dualistycznego podziału, a zamiast tego odkryli swoją naturę buddy, oznaczałoby to koniec
cierpienia. Aby tego doświadczyć, wykorzystujemy metody przekazane przez Buddę.
W buddyzmie Diamentowej Drogi szczególnie istotny jest czysty pogląd na innych
i na nas samych. Uważamy, że jesteśmy buddami, którzy tego jeszcze nie odkryli, tak samo
jak wszystkie inne czujące istoty. Nawet tak zwane „najtrudniejsze przypadki”, ci którzy
wszystkim sprawiają kłopoty, także posiadają naturę buddy. Wystarczy dobrze im się przyjrzeć,
by dostrzec, że również i oni posiadają potencjał, który mogą rozwinąć.
Żeby móc odkryć ów potencjał w sobie i w innych, potrzebujemy wykwalifi kowanego
nauczyciela, który będzie dla nas przykładem i inspiracją. Nauczyciel może przekazać
nam metody pracy z umysłem – medytacje, w których utożsamiamy się z różnymi formami
buddów, z ich właściwościami i pożytecznymi aktywnościami, wyrażającymi doskonałą naturę
umysłu. W ten sposób przekształcamy ograniczony poziom przeżywania świata z poziomu
„ja” w transcendentne doświadczenie własnej natury buddy.
Podstawą medytacji, pracy nad sobą, jest przeświadczenie, że już w tej chwili nosimy w sobie
odpowiednie nasiona – posiadamy naturę buddy i jedyne, co musimy zrobić, to ją w sobie
odkryć. Budda przekazał swoje nauki tylko i wyłącznie po to, żebyśmy potrafi li sami odkryć
własną naturę buddy, odkryć skarb, którego istnienia nawet sobie nie uświadamiamy, a którym
będziemy mogli się cieszyć razem ze wszystkimi innymi istotami. Warunkiem takiego rozwoju
jest również zaufanie do nauczyciela, który jest źródłem inspiracji. Dzięki medytacji uwalniamy
się od obaw i oczekiwań, a w zamian zaczynamy doświadczać nieograniczonej radości, miłości,
współczucia i nieustraszoności, które już wcześniej mogliśmy dostrzec u nauczyciela.
Natura Buddy
T E M A T
To, czym naprawdę jesteśmy, to natura buddy, potencjał najwyższej radości. Natura buddy jest
najgłębszą istotą każdego z nas, jest „sercem doskonale przebudzonych”. Posiadają ją wszystkie
czujące istoty, w tym zwierzęta. Ten potencjał nie jest ograniczony przez czas ani przestrzeń,
jest wszechobecny.
Dlaczego więc nie przeżywamy tego potencjału, a zamiast tego doświadczamy takich stanów,
jak narodziny, choroby, starość i śmierć, które ciągle od nowa stają się przyczyną cierpienia?
Możemy wyobrazić sobie, że natura buddy jest jak słońce, które świeci również w pochmurne
dni, chociaż tego nie widać – właśnie z powodu chmur na niebie. To dlatego nie możemy
się cieszyć ciepłem i światłem słońca. W ten sam sposób nie doświadczamy otwartej
nieograniczoności umysłu, a zamiast tego mamy „pochmurny” pogląd na świat. Zasłony
przesłaniające naszą naturę buddy biorą się z podstawowej niewiedzy: od „nie mającego
początku czasu” nasz umysł jest jak oko. Widzi wyraźnie i rozumie wszystko na zewnątrz,
nie potrafi jednak zobaczyć samego siebie. Przestrzeń umysłu – to, co on postrzega – nazywa
„ja” lub „ego”, a to, co jest postrzegane – zewnętrzny świat – określone zostaje jako „ty”,
„inni” lub ogólnie to, co nie jest mną, a więc jest inne.
Wszystkie nasze problemy mają swe źródło w tym dualistycznym podziale. Wiążą się z trzema
rodzajami reagowania na zjawiska: lgnięciem, odpychaniem oraz obojętnością, lub też, mówiąc
inaczej – pożądaniem, nienawiścią i głupotą. Te emocje przesłaniają nam rzeczywistość
i wpływają na nasze działania, wykonywane ciałem, mową i umysłem; to właśnie jako rezultat
tych działań gromadzimy wrażenia, karmę. Potem nasze karmiczne tendencje oddziałują z kolei
na nasz sposób przeżywania świata.
Gdybyśmy jednak przestali utożsamiać się z naszym ego, które jest wytworem tego
dualistycznego podziału, a zamiast tego odkryli swoją naturę buddy, oznaczałoby to koniec
cierpienia. Aby tego doświadczyć, wykorzystujemy metody przekazane przez Buddę.
W buddyzmie Diamentowej Drogi szczególnie istotny jest czysty pogląd na innych
i na nas samych. Uważamy, że jesteśmy buddami, którzy tego jeszcze nie odkryli, tak samo
jak wszystkie inne czujące istoty. Nawet tak zwane „najtrudniejsze przypadki”, ci którzy
wszystkim sprawiają kłopoty, także posiadają naturę buddy. Wystarczy dobrze im się przyjrzeć,
by dostrzec, że również i oni posiadają potencjał, który mogą rozwinąć.
Żeby móc odkryć ów potencjał w sobie i w innych, potrzebujemy wykwalifi kowanego
nauczyciela, który będzie dla nas przykładem i inspiracją. Nauczyciel może przekazać
nam metody pracy z umysłem – medytacje, w których utożsamiamy się z różnymi formami
buddów, z ich właściwościami i pożytecznymi aktywnościami, wyrażającymi doskonałą naturę
umysłu. W ten sposób przekształcamy ograniczony poziom przeżywania świata z poziomu
„ja” w transcendentne doświadczenie własnej natury buddy.
Podstawą medytacji, pracy nad sobą, jest przeświadczenie, że już w tej chwili nosimy w sobie
odpowiednie nasiona – posiadamy naturę buddy i jedyne, co musimy zrobić, to ją w sobie
odkryć. Budda przekazał swoje nauki tylko i wyłącznie po to, żebyśmy potrafi li sami odkryć
własną naturę buddy, odkryć skarb, którego istnienia nawet sobie nie uświadamiamy, a którym
będziemy mogli się cieszyć razem ze wszystkimi innymi istotami. Warunkiem takiego rozwoju
jest również zaufanie do nauczyciela, który jest źródłem inspiracji. Dzięki medytacji uwalniamy
się od obaw i oczekiwań, a w zamian zaczynamy doświadczać nieograniczonej radości, miłości,
współczucia i nieustraszoności, które już wcześniej mogliśmy dostrzec u nauczyciela.
Natura Buddy
M A T E R I A Ł Y
Informacje dla nauczycieli
1.
Dlaczego ten temat może zainteresować uczniów?
2.
Jakie cele dydaktyczne można w ten sposób osiągnąć?
3.
Z jakimi innymi tematami wiąże się ta lekcja?
4.
W jaki sposób zrealizować ten temat w ciągu jednej godziny lekcyjnej?
1. Dlaczego ten temat może zainteresować uczniów?
Lekcja ta uświadamia uczniom istnienie w każdym człowieku niewyczerpanego potencjału.
Jest on niczym drogocenny i niezniszczalny skarb. Zwykle jednak skarb ten jest ukryty
i niewidoczny. Należy go więc najpierw odkryć i oczyścić tak, aby mógł promieniować również
na zewnątrz. W buddyzmie potencjał ten określany jest mianem „natury buddy”, natomiast celem
buddyjskich praktyk, przede wszystkim medytacji, jest rozwinięcie owego wrodzonego
nam potencjału. Lekcja ta ma na celu uświadomienie uczniom, że według nauk buddyjskich
posiada go w sobie każda istota.
2. Jakie cele dydaktyczne można w ten sposób osiągnąć?
– Uczniowie odkrywają, że każda czująca istota nosi w sobie potencjał najwyższej radości
(naturę buddy)
– Uczniowie poznają porównania, których używa się do opisania tego, czym jest natura buddy.
– Uczniowie dowiadują się, dlaczego w tej chwili nie doświadczają jeszcze swojej natury buddy.
– Uczniowie dowiadują się, jakie właściwości zostają rozwinięte, kiedy ten potencjał zostanie
urzeczywistniony.
3. Z jakimi innymi tematami wiąże się ta lekcja?
– Mądrość, miłość i współczucie
– Oświecenie
– Pozytywne i negatywne działania
– Sześć wyzwalających działań
4. W jaki sposób zrealizować ten temat w ciągu jednej godziny lekcyjnej?
Buddyzm wychodzi z założenia, że każda czująca istota posiada potencjał, dzięki któremu
jest w stanie osiągnąć Oświecenie. Analogia do poszukiwania skarbów uzmysławia bogactwo,
które obecne jest w każdym z nas. Jego drogocenność i niezniszczalność dobrze ilustruje
przykład diamentu, który może błyszczeć dopiero po odpowiednim oczyszczeniu
i wypolerowaniu. Po przekazaniu tych treści uczniowie mogą zostać zainspirowani
do ich wykorzystania w swoim życiu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]